Aparaty do kriochirurgii zmian skórnych wykorzystują dwie techniki wymrażania, wymrażanie natryskowe oraz wymrażanie kontaktowe. Poniżej zostały opisane różnice pomiędzy obiema metodami.
Metoda natryskowa
Metoda wymrażania natryskowego („Liquid Freezing„) polega skierowaniu skraplającego się gazu bezpośrednio na tkankę. Aby efekt zamrażania cieczą kriogeniczną był skuteczny, dysza krioaplikatora nie może dotykać skóry i nie może być oddalona od skóry o więcej niż 4 mm.
Uformowana w ten sposób kropla zamraża znajdującą się pod nią tkankę, przy czym każde 3-4 sekundy okresu zamrażania powoduje zamrożenia 1 mm głębokości skóry. Przy 25 sekundowym czasie wymrażania, głębokość penetracji dochodzi do 5-6 mm.
W metodzie natryskowej, aplikator należy zawsze przesuwać wokół obszaru zabiegu, zataczając małe okręgi lub posuwając się po przekątnej od granicy zmiany w kierunku środka lub odwrotnie. W przypadku mniejszych zmian (1–2 mm) można wykonywać pionowy ruch końcówki w kierunku zmiany, cały czas pamiętając, aby nie przekroczyć odległości 4 mm od tkanki, gdyż nie uzyskamy wtedy efektu zamrażania.
Poruszanie końcówką jest konieczne, aby zapobiec tworzeniu się kryształków lodu na powierzchni zmiany. Im bliżej zmiany znajduje się końcówka, tym większa powierzchnia ciała zostanie poddana zabiegowi i tym intensywniej zamrażana będzie zmiana.
Metoda kontaktowa
W przypadku wymrażania kontaktowego („Contact Freezing„), skroplenie gazu występuje w zamkniętej komorze a nie bezpośrednio na tkance. Dzięki temu, do skóry przykładamy końcówkę krioaplikatora, co wydaje się prostszym rozwiązaniem i pozwala na bardzo precyzyjne zamrożenie tkanki, dokładnie pod okrągłą powierzchnią końcówki.
Wymaga to jednak dobrego wcześniejszego zmrożenia końcówki krioaplikatora, co trwa ok. 15-20 sekund i wiąże się z większym zużyciem gazu N2O (odparowany gaz ulatnia się przez otwór). Temperatura zamrażania zmiany nie jest tak niska, jak w metodzie natryskowej i wynosi -80°C, ale w przypadku większości niezbyt głębokich zmian skórnych, jest to temperatura zupełnie wystarczająca.
Zastosowanie metody kontaktowej jest też zalecane wtedy, gdy istnieje niebezpieczeństwo nadmiernego rozlania się cieczy kriogenicznej na boki, np. na błonach śluzowych.
Obszar zamrażania jest ściśle określony przez średnicę końcówki krioaplikatora. W przypadku małych i płytkich zmian, można dokonać wymrożeń kilku zmian przy jednokrotnym dobrym zmrożeniu krioaplikatora.
