Elektrostymulacja od kilku lat staje się kluczowym narzędziem wspomagającym tradycyjną terapię logopedyczną. Dzięki możliwości precyzyjnej stymulacji nerwów i mięśni aparatu mowy – w tym warg, języka, policzków, podniebienia miękkiego czy nawet gardła – logopedzi są w stanie efektywniej pomagać zarówno dzieciom, jak i dorosłym z różnorodnymi trudnościami artykulacyjnymi.

Metoda ta znajduje zastosowanie nie tylko w klasycznej terapii wymowy, ale również w pracy z pacjentami borykającymi się z problemami takimi jak dysfagia (zaburzenia połykania) czy wsparcie funkcji ssania przy karmieniu piersią.

Czym jest elektrostymulacja w logopedii?

Elektrostymulacja polega na wykorzystywaniu niskonapięciowych impulsów elektrycznych do aktywizacji mięśni i nerwów odpowiedzialnych za prawidłowe formowanie dźwięków, połykanie lub ssanie. W zależności od rodzaju impulsów (TENS lub EMS), dobranej częstotliwości i intensywności, impulsy mogą:

• Wzmacniać osłabione mięśnie, pomagając w budowaniu prawidłowych wzorców ruchowych.
• Usprawniać koordynację pomiędzy poszczególnymi grupami mięśni, co szczególnie ważne jest w procesie połykania czy ssania.
• Podnosić świadomość sensoryczną pacjenta w obrębie jamy ustnej i gardła, co przekłada się na lepsze odczuwanie i kontrolę.

Stymulacja elektrostymulatorem może być łączona z ćwiczeniami manualnymi, fonacyjnymi czy ćwiczeniami sensomotorycznymi, dając o wiele większą elastyczność w prowadzeniu terapii.

Zastosowanie elektrostymulacji w pracy logopedycznej

1. Klasyczna terapia artykulacyjna
   Dzięki elektrostymulacji logopeda może szybciej wypracować u pacjenta prawidłowe ułożenie języka, warg czy mięśni policzków, co bezpośrednio poprawia jakość wymowy.
2. Dysfagia (zaburzenia połykania)
   W przypadku dysfagii niezbędne jest zwiększenie siły i koordynacji mięśni gardła i podniebienia miękkiego, aby proces połykania przebiegał bezpiecznie i sprawnie. Elektrostymulacja pomaga wzmocnić te obszary, umożliwiając pacjentowi bezpieczniejsze i bardziej kontrolowane jedzenie oraz picie.
3. Wsparcie funkcji ssania i karmienia piersią
   U małych dzieci – w tym niemowląt – kluczowe znaczenie ma prawidłowa koordynacja ssania, połykania i oddychania. Elektrostymulacja może stymulować nerwy i mięśnie warg oraz języka, co wpływa na lepsze zassanie piersi lub smoczka, a w efekcie usprawnia proces karmienia. Stanowi to szczególne wsparcie dla wcześniaków bądź dzieci z problemami neurologicznymi.

Metoda ENMOT – holistyczne podejście do elektrostymulacji

Jednym z podejść wykorzystujących elektrostymulację w logopedii jest metoda ENMOT (Elektro Neuro Mobilizacja Obszaru Twarzowego), która łączy działanie impulsów elektrycznych z naturalną aktywnością mięśni aparatu mowy i gardła. Została opracowana przez polskich logopedów Magdalenę Mazur i Sebastiana Grzechnika.

• Założenia metody: ENMOT stawia na jednoczesną pracę neurofizjologiczną i sensomotoryczną, wspierając odbudowę oraz utrwalenie wzorców ruchowych niezbędnych nie tylko do prawidłowej artykulacji, ale również do skutecznego połykania i ssania.
• Przebieg terapii: Terapeuta pracuje z pacjentem w sekwencjach ruchowych zsynchronizowanych z impulsami elektrostymulatora, co pozwala na „przypominanie” mięśniom i nerwom prawidłowej aktywności motorycznej lub zbudowanie jej od zera.

LogoTENS – dedykowane rozwiązanie z myślą o bezpieczeństwie

Na rynku istnieje wiele elektrostymulatorów, jednak nie wszystkie zostały zaprojektowane pod kątem specyfiki pracy w obrębie jamy ustnej oraz wrażliwych okolicach twarzy. Aparat LogoTENS to urządzenie opracowane specjalnie dla logopedii, dzięki czemu wyróżnia się:

1. Zoptymalizowanymi parametrami stymulacji
   LogoTENS oferuje zakresy częstotliwości, intensywności i czasu impulsu dostosowane do potrzeb terapii mięśni odpowiedzialnych za mowę i połykanie. Daje to logopedzie precyzyjne narzędzia do zwiększania lub zmniejszania stymulacji w zależności od stanu pacjenta.
2. Wyższym poziomem bezpieczeństwa
   Urządzenie zostało zaprojektowane z myślą o najmłodszych pacjentach i delikatnych obszarach ciała. W porównaniu do stymulatorów uniwersalnych, LogoTENS ma zabezpieczenia minimalizujące ryzyko błędnych ustawień intensywności, co jest kluczowe w pracy z dziećmi, niemowlętami czy osobami starszymi z zaburzeniami neurologicznymi.
3. Komfortem użytkowania
   Dzięki intuicyjnemu interfejsowi, logopeda może szybko dostosować ustawienia, a pacjent (szczególnie dziecko) nie będzie narażony na nieprzyjemne odczucia wywołane nieodpowiednim poziomem impulsu.
4. Uniwersalnością w pracy terapeutycznej
   LogoTENS dobrze wpisuje się zarówno w terapię logopedyczną ukierunkowaną stricte na artykulację, jak i w podejścia typu ENMOT, gdzie łączy się elektrostymulację z kompleksowymi ćwiczeniami motoryki orofacjalnej.

Bezpieczeństwo i kluczowe zasady stosowania

Choć elektrostymulacja uważana jest za bezpieczną i mało inwazyjną metodę, zawsze należy pamiętać o kilku ważnych zasadach:

1. Konsultacja ze specjalistą
   Przed rozpoczęciem terapii logopeda przeprowadza diagnozę, oceniając stan zdrowia i ewentualne przeciwwskazania (np. obecność rozrusznika serca czy epilepsji).
2. Prawidłowa aplikacja elektrod
   Elektrody muszą być umieszczone zgodnie z zaleceniami producenta oraz wiedzą logopedy. Niepoprawna lokalizacja może obniżyć skuteczność terapii lub spowodować dyskomfort.
3. Stopniowanie intensywności
   Należy zaczynać od niższych poziomów impulsu, by obserwować reakcję pacjenta i stopniowo zwiększać intensywność w miarę potrzeby. U dzieci jest to szczególnie ważne, ponieważ mają wrażliwszą skórę i mięśnie.
4. Regularne monitorowanie postępów
   Logopeda powinien na bieżąco oceniać efekty terapii, korygować ustawienia i sprawdzać, czy dziecko lub dorosły pacjent odczuwa jakiekolwiek niepokojące objawy.

Stosowanie elektrostymulacji w terapii logopedycznej w warunkach domowych powinno być poprzedzone specjalistycznym szkoleniem przeprowadzonych przez wykwalifikowanych logopedów. Programu i terminarza szkoleń możesz szukać na www.ENMOT.pl.

Prądy interferencyjne i TENS, to dwie popularne formy elektrostymulacji przeciwbólowej stosowane w fizjoterapii i rehabilitacji. Posiadają jednak różne mechanizmy działania i zastosowania terapeutyczne. Poniżej przedstawiono najważniejsze różnice pomiędzy nimi.

Mechanizm działania

Jaki jest mechanizm działania prądów interferencyjnych?

• Prądy interferencyjne (IFC) wykorzystują nakładanie się dwóch prądów nośnych średniej częstotliwości (zwykle około 4000 Hz). Prądy te łączą się (interferują) i tworzą różnicowy prąd interferencyjny o niższej częstotliwości (np. 1–100 Hz), który posiada efekt terapeutyczny.
• Prądy interferencyjne wytwarzają interferencję bezpośrednio w tkankach pacjenta. Często stosowane jest ustawienie czterech elektrod, tworzących skrzyżowany wzór, co pozwala prądom nakładać się w głębszych warstwach tkanek.
• Dzięki średniej częstotliwości, prądy łatwiej przenikają przez skórę, omijając opór naskórka i docierając do głębszych tkanek.

Jaki jest mechanizm działania prądów TENS?

• Metoda TENS, to technika przezskórnej stymulacji nerwów za pomocą impulsów elektrycznych o niższej częstotliwości (zwykle w zakresie 2–120 Hz).
• Prąd TENS przepływa tylko po powierzchni skóry (nie wnika wgłąb), dlatego oddziałuje głównie na nerwowy czuciowe przy powierzchni skóry.
• TENS stosuje teorię bramkowania bólu (Gate Control Theory), według której stymulacja większych włókien nerwowych blokuje przewodzenie sygnałów bólowych na poziomie rdzenia kręgowego, co zmniejsza odczuwanie bólu.
• Drugi mechanizm przeciwbólowy TENS wykorzystuje impulsy o niskiej częstotliwości, które stymulują również wydzielanie endorfin, naturalnych substancji przeciwbólowych organizmu.

Kiedy lepsze są prądy interferencyjne?

1. Obrzęki i stany zapalne:
   • Prądy interferencyjne skutecznie poprawiają przepływ limfy i mikrokrążenie, co pomaga redukować obrzęki i procesy zapalne, zwłaszcza po urazach lub operacjach. Niska częstotliwość w zakresie 1–10 Hz wspiera krążenie płynów ustrojowych i redukuje zastój. Przyspieszają i eliminują produkty zapalne, wspierając naturalne procesy gojenia.
2. Napięcie i skurcze mięśniowe:
   • W sytuacjach, gdzie celem jest rozluźnienie napiętych mięśni, prądy interferencyjne, dzięki głębszemu działaniu i efektowi rozgrzewania, pomagają zredukować napięcie mięśniowe i poprawić przepływ krwi, wspomagając regenerację po wysiłku fizycznym lub rehabilitacji po urazie.
3. Zabiegi rehabilitacyjne wymagające szerokiego zasięgu:
   • Ustawienie 4-elektrodowe pozwala prądom interferencyjnym objąć większy obszar ciała, dzięki czemu terapia jest skuteczna na większych powierzchniach, takich jak dolny odcinek kręgosłupa czy kończyny dolne.
4. Bóle przewlekłe:
   • Chociaż obie metody są z powodzeniem stosowane w leczeniu bólu przewlekłego, to prądy interferencyjne wykazują tu większą skuteczność. Wynika to z lepszego działania stymulacji wydzielania endorfin, które utrzymują się w organizmie przez dłuższy czas.

Kiedy lepszy jest TENS?

1. Ostry ból i krótkotrwałe dolegliwości bólowe:
   • TENS jest szybkim i skutecznym sposobem na chwilowe uśmierzenie bólu, szczególnie w trybie wyższej częstotliwości (80–120 Hz) odpowiedzialnej za bramkowanie bólu, np. po niewielkich urazach, w zapaleniu ścięgien, bólu menstruacyjnym. Jest to dobry wybór dla pacjentów z ostrym bólem o mniej skomplikowanej etiologii.
2. Domowa terapia bólu:
   • TENS jest powszechnie stosowany w urządzeniach przenośnych, co umożliwia stosowanie go w domu. Dzięki temu pacjenci mogą sami korzystać z TENS na ból przewlekły, np. przy bólu pleców, artretyzmie czy bólu neuropatycznym.
   • TENS pobiera również stosunkowo mało prądu, dlatego pozwala na dłuższą pracę na bateriach lub rzadsze ładowanie akumulatora.
3. Ból związany z zespołami neurologicznymi:
   • TENS jest skuteczny w leczeniu bólu neuropatycznego, np. związanego z nerwobólami, rwie kulszowej czy neuralgii trójdzielnej. Dzięki działaniu na powierzchniowe nerwy czuciowe może skutecznie zmniejszać odczuwanie bólu. W tym wypadku, większą rolę odgrywa tu mechanizm produkcji endorfin.
4. Bezpieczne użycie na mniejszych, wrażliwych obszarach:
   • TENS można stosować na mniejszych obszarach i w miejscach bardziej unerwionych, takich jak twarz czy dłonie, gdzie prądy interferencyjne byłyby zbyt intensywne. Krótsze impulsy w TENS są dobrze tolerowane i można precyzyjnie dopasować natężenie.
5. Przeciwdziałanie habituacji:
   • Prądy TENS zwykle lepiej przeciwdziałają zjawisku habituacji, czyli przyzwyczajania się organizmu do bodźców stymulujących. Wynika to z większej palety możliwości różnicowania charakteru impulsów oferowanej przez większość aparatów do stymulacji TENS (w przypadku IFC, tylko nieliczne urządzenia mają zbliżone możliwości). Okresowa zmiana charakteru stymulacji zwiększa skuteczność terapii, gdy jest ona stosowana regularnie i przez dłuższy czas.

Podsumowanie wyboru między prądami interferencyjnymi a TENS:

• Prądy interferencyjne (IFC) są odpowiednie do leczenia bólu w tkankach głębokich, w terapii pooperacyjnej, do redukcji obrzęków i napięcia mięśniowego w większych obszarach ciała. W pewnym stopniu leczą również przyczynę bólu z uwagi na komponent przeciwzapalny/przeciwobrzękowy.
• TENS jest skuteczny w terapii domowej oraz w szybkim leczeniu bólu ostrego i nerwobóli.

Wybór między TENS a prądami interferencyjnymi zależy więc od lokalizacji i charakteru bólu oraz od tego, czy celem jest głębsza stymulacja i regeneracja, czy bardziej szybka ulga w bólu. Również okres stosowania terapii ma znaczenie z uwagi na zjawisko habituacji.

W wielu aspektach obie metody wykazują podobne efekty a z drugiej strony uzupełniają się nawzajem. W przypadku bardziej zawiłych przyczyn bólu lub przy dłuższej terapii przeciwbólowej, warto łączyć obie metody i stosować je naprzemiennie.

Stwardnienie rozsiane jest chorobą, która trwale uszkadza osłonki mielinowe w mózgu i rdzeniu kręgowym, co utrudnia przesyłanie sygnałów nerwowych. Nasz mózg posiada jednak zdolności do tworzenia nowych połączeń i adaptowania się do zmian, co nazywamy neuroplastycznością mózgu. Biofeedback jest znaną metodą leczniczą, która wspomaga ten proces i może być dzięki temu korzystny dla osób ze stwardnieniem rozsianym (SM). Należy jednak pamiętać, że neuroplastyczność mózgu u pacjentów z SM może być częściowo ograniczona przez chorobę. Mimo tego, biofeedback może wspierać tę zdolność poprzez wzmacnianie istniejących połączeń oraz optymalizację funkcjonowania układu nerwowego.

Biofeedback w SM stosuje się najczęściej w następujących obszarach:

1. Kontrola spastyczności mięśni: Biofeedback pomaga pacjentom monitorować aktywność mięśni i uczyć się technik relaksacyjnych, które zmniejszają spastyczność, powszechną u osób z SM. Dzięki monitorowaniu w czasie rzeczywistym pacjenci mogą uczyć się kontrolować i redukować mimowolne skurcze mięśni​​.
2. Trening chodu i równowagi: Biofeedback jest często stosowany w treningu funkcjonalnego w celu poprawy chodu, pomagając pacjentom z SM poprawić równowagę i koordynację podczas chodzenia. Dzięki dokładnym informacjom zwrotnym o aktywności mięśni pacjent może poprawić wzorce chodu i zmniejszyć ryzyko upadków​​. Chód staje się bardziej płynny i stabilny, co istotne, mniej męczący, co pozwoli na wykonywanie większej ilości kroków.
3. Poprawa precyzji i kontroli ruchów: Biofeedback umożliwia pacjentom obserwację aktywności mięśni w czasie rzeczywistym, co pozwala im uczyć się, jak lepiej kontrolować funkcje motoryczne, w szczególności ruchy ręki. Poprzez świadome zmniejszanie lub zwiększanie napięcia mięśniowego, pacjenci mogą poprawić zdolność do wykonywania precyzyjnych ruchów, takich jak chwytanie przedmiotów czy manipulowanie nimi​​.
4. Poprawa kontroli pęcherza moczowego i funkcji jelit: Biofeedback może być używany do trenowania mięśni dna miednicy, które w SM często działają nieprawidłowo. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy, prowadzone z wykorzystaniem sygnałów zwrotnych w czasie rzeczywistym, pomagają poprawić kontrolę nad nietrzymaniem moczu​​.
5. Zmniejszenie zmęczenia i poziomu stresu: Biofeedback pomaga regulować stres i poprawiać umiejętności relaksacyjne, co jest kluczowe w radzeniu sobie ze zmęczeniem, częstym objawem SM. Na przykład biofeedback dotyczący zmienności rytmu serca (HRV) może nauczyć pacjentów lepszej kontroli nad stresem, co może zmniejszyć zmęczenie​​ czy problemy ze snem.
6. Zwiększenie samoświadomości: Biofeedback uczy pacjentów lepszego rozumienia własnego ciała i reakcji fizjologicznych. Dzięki temu mogą bardziej świadomie zarządzać swoimi objawami i dostosowywać codzienne aktywności, aby unikać przeciążenia organizmu.

Biofeedback pomaga zwiększyć świadomość procesów fizjologicznych, co umożliwia pacjentom bardziej aktywne zarządzanie objawami SM, co z kolei może poprawić jakość życia. Ważne jest jednak, aby biofeedback był częścią kompleksowego planu rehabilitacji.

Ograniczenia biofeedbacku w SM

Choć biofeedback ma swoje zalety, warto pamiętać o kilku ograniczeniach:

• Neuroplastyczność jest ograniczona w zaawansowanych stadiach choroby, co może wpływać na skuteczność terapii, zwłaszcza w przypadku pacjentów z dużymi uszkodzeniami neurologicznymi.
• Nie zastępuje leczenia farmakologicznego: Biofeedback może wspierać ogólne leczenie i poprawiać jakość życia, ale nie zastępuje leków modyfikujących przebieg choroby, które są kluczowe w kontrolowaniu SM.
• Indywidualne różnice: Każdy pacjent z SM reaguje inaczej na biofeedback, więc skuteczność terapii może być zróżnicowana.

Rozwiązania stosowane w fizjoterapii

Metoda biofeedback jest powszechnie stosowana w wielu ośrodkach rehabilitacji zajmujących się leczeniem pacjentów z SM. Cześć metod łączy psychoterapię i neurofizjoterapię z wykorzystaniem detekcji aktywności elektrycznej mózgu (biofeedback EEG). Fizjoterapeuci używają biofeedbacku z powodzeniem do treningu chodu, ruchu ręką i innych funkcji motorycznych. Przeważnie wykorzystują do tego celu elektromiografię powierzchniową (sEMG) w połączeniu z elektrostymulacją funkcjonalną (FES). W zabiegach „biofeedbacku” pacjenci uczą się relaksować mięśnie oraz kontrolować poziom napięcia, co wpływa na redukcję objawów takich jak spastyczność​.

Zabiegi stosujące biofeedback można również wykonywać w domu za pomocą urządzeń kompaktowych, które są dedykowane do zastosowań domowych. Dzięki temu, sesje biofeedback czy elektrostymulacji mogą być przeprowadzane praktycznie bez ograniczeń, co zwiększa efektywność rehabilitacji i daje większe szanse na poprawę sprawności.

Na rynku dostępnych jest wiele takich rozwiązań.
Jednym z nich jest aparat XFT-2001E G4 do rehabilitacji opadającej stopy. Wykorzystuje automatyczny biofeedback motoryczny na poziomie nerwowo-mięśniowym. Dzięki wbudowanemu czujnikowi żyroskopowemu z akcelerometrem, urządzenie automatycznie reaguje na zmiany w pozycji stopy, inteligentnie dostosowując stymulację (FES) do fazy ruchu.

W przypadku rehabilitacji ręki, bardzo pomocnym rozwiązaniem może się okazać aparat XFT-2003EA H2, które wykorzystuje biofeedback EMG, oraz elektrostymulację funkcjonalną (FES). Urządzenie precyzyjne monitoruje aktywność mięśni poprzez pomiar sygnału EMG, umożliwia dokładne śledzenie postępów rehabilitacji i znakomicie motywuje pacjenta do ćwiczeń. Oba wspomniane urządzenia posiadają ponadto tryby do rehabilitacji pasywnej poprzez zastosowanie elektrostymulacji EMS w celu wzmocnienia mięśni, powstrzymania zaniku tkanki mięśniowej i poprawy lokalnego krążenia.

Kolejnym interesującym rozwiązaniem są elektrostymulatory do terapii nietrzymania moczu. Elektrostymulacja mięśni Kegla jest znaną i zalecaną przez lekarzy metodą leczenia nietrzymania moczu w warunkach domowych. W przypadku poważniejszych przypadków tego schorzenia, które wynikają często z upośledzenia centralnego układu nerwowego, dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie biofeedbacku EMG z sondą dopochwową, np. aparatu Nu-Tek Levator Elite.

Podsumowanie

Podsumowując, biofeedback jest z powodzeniem stosowany w terapii stwardnienia rozsianego jako narzędzie wspierające leczenie. Może pomóc w poprawie funkcji motorycznych, poznawczych oraz radzeniu sobie ze stresem i objawami choroby. Chociaż neuroplastyczność mózgu w SM jest ograniczona, biofeedback może wykorzystać istniejące zdolności adaptacyjne mózgu, aby poprawić funkcjonowanie i jakość życia pacjenta.

Leczenie SM jest trudnym procesem i wymaga wprowadzenie wszystkich znanych i akceptowanych przez medycynę metod leczenia jednocześnie.

Opadająca stopa to schorzenie polegające na niemożności uniesienia przedniej części stopy podczas chodzenia, co prowadzi do charakterystycznego „szurania” nogą o podłoże. Schorzenie to może być spowodowana różnymi stanami, takimi jak urazy nerwów, udar mózgu, stwardnienie rozsiane, czy niepełne uszkodzenie rdzenia kręgowego. Odpowiednia rehabilitacja i specjalne urządzenia, jak elektrostymulatory, mogą pomóc w poprawie funkcji chodu.

Na rynku pojawiło się innowacyjne narzędzie, jakim jest elektrostymulator XFT-2001E G4 firmy XFT, które skutecznie wspiera proces rehabilitacji opadającej stopy poprzez wykorzystanie funkcjonalnej elektrostymulacji (FES).

Urządzenie oferuje dwa tryby pracy, które stosuje się w zależności od stopnia niepełnosprawności.

• Tryb treningowy – wykorzystuje typową elektrostymulację EMS w celu przeciwdziałania zanikowi mięśni, wspierania reedukacji mięśni, poprawie zakresu ruchu i lokalnego krążenia. Jest odpowiedni we wczesnej fazie choroby, gdy brak jakiekolwiek zdolności chodzenia lub po prostu uzupełniająco w celu poprawy już posiadanej sprawności mięśni podudzia.
• Tryb chodu – aktywnie wspomaga funkcję chodu poprzez uzyskanie jak najbardziej naturalnego ruchu, który jest zarazem mniej męczący dla pacjenta. Jest to kluczowy tryb stosowania urządzenia. Wykorzystuje technologię FES do stymulacji nerwu strzałkowego wspólnego odpowiedzialnego za zgięcie grzbietowe.  Działa motywująco do ćwiczeń, poprawia ogólną sprawność chodzenia i zmniejsza ryzyko upadków.

Warto tu wyjaśnić, że elektrostymulacja funkcjonalna FES jest tym samym, co stymulacja nerwowo-mięśniowa EMS, ale uruchamiana na mięśniu w chwili, gdy powinien wykonywać on swoją docelową aktywność funkcjonalną.

Wzorce motoryczne a efektywność terapii

XFT-2001E G4, dzięki inteligentnej technologii, dostarcza precyzyjnie zaprogramowane impulsy elektryczne w odpowiednich momentach ruchu. Czujniki MEMS (Micro-Electro-Mechanical Systems) wykorzystujące żyroskop z akcelerometrem i zaawansowane algorytmy sztucznej inteligencji analizują tempo chodu, co pozwala na stymulowanie odpowiednich mięśni w odpowiedniej chwili. Poprawia to płynność ruchu, umożliwiając stopie naturalne unoszenie się podczas chodzenia.

Dzięki tej funkcji pacjenci z opadającą stopą szybciej uczą się poprawnych wzorców motorycznych, co jest kluczowe dla prawidłowego procesu reorganizacji połączeń neuronalnych na poziomie mózgu. Wynika to neuroplastyczności mózgu, który jeśli wielokrotnie doświadcza prawidłowych wzorców ruchowych stymulowanych przez urządzenie, uczy się tych wzorców na nowo. Metoda jest formą biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback) na poziomie neuromięśniowym.

Proces dochodzenia do doskonałości przebiega stopniowo, małymi krokami, ale wymaga systematycznej stymulacji.

Komfort i wygoda użytkowania

Urządzenie XFT-2001E G4 zaprojektowano z myślą o codziennym użytku, zarówno w warunkach domowych, jak i podczas aktywności poza domem. Jest kompaktowe, lekkie i dyskretne, co pozwala na noszenie go pod ubraniem, bez ograniczania ruchu. Łatwość użytkowania zapewniają w dużym stopniu wbudowane elektrody ze stali nierdzewnej, co eliminuje konieczność stosowania elektrod samoprzylepnych łączonych dodatkowym przewodem. Z uwagi na czujniki MEMS, nie jest też potrzebny żaden przycisk zewnętrzny wyzwalający stymulację, który w innych rozwiązaniach jest zwykle umieszczany w bucie pod stopą. Opcjonalna aplikacja mobilna pozwala na zdalną kontrolę urządzenia, monitorowanie postępów rehabilitacji i dostosowywanie parametrów terapii w czasie rzeczywistym.

Wygoda użycia idzie w parze z efektywnością – regularna i wygodna stymulacja szybciej pomoże w odbudowie siły mięśniowej oraz poprawie koordynacji ruchowej.

Zachęcamy do zapoznania się z większą ilością informacji o urządzeniu na stronie Elektrostymulator XFT-2001E G4.

Analizatory składu ciała firmy Charder należą do jednych z najnowocześniejszych urządzeń tego rodzaju na rynku. Poniżej znajduje się porównanie dwóch flagowych analizatorów Charder, modeli MA601 oraz MA801. Oba urządzenia, to w pełni profesjonalne medyczne wagi analityczne z klasą dokładności III (OIML). Dedykowane zarówno dla jednostek typowo medycznych, ale również do ośrodków fizjoterapii, centrów fitness, ośrodków leczenia otyłości, sanatoriów i innych placówek zainteresowanych nowoczesnymi analizatorami bazującymi na analizie bioimpedancji (BIA) ludzkiego ciała.

Model MA601 jest zdecydowanie wystarczającym w typowych zastosowaniach i jednocześnie jest rozwiązaniem dużo tańszym od modelu MA801. Wykorzystuje 3 częstotliwości sygnału prądowego. Oferuje praktyczne wszystkie wskaźniki różnych pomiarów stosowane w analityce bioimpedancyjnej składu ciała prezentując je dodatkowo  w bardzo czytelny sposób na wydruku raportu końcowego. Dzięki składanej kolumnie i małej wadze własnej, może być w łatwy sposób przemieszczany w różne miejsca.

Model MA801 wykorzystuje 5 częstotliwości, co jeszcze bardziej zwiększa precyzję pomiarów i jest dedykowany do specjalistycznych zastosowań. Istotną zaletą modelu MA801 jest rozszerzenie klasycznego badania BIA o wektorową analizę impedancji bioelektrycznej (BIVA), co pozwala na zaawansowaną analizę zdrowia komórkowego szczególnie u pacjentów z zaburzoną gospodarką wodną, gdzie BIVA wykazuje większą dokładność w porównaniu z BIA. Model MA801 posiada oczywiście wszystkie funkcjonalności modelu MA601, ale bez możliwości łatwego składania kolumny do transportu.

	MA 601	MA 801
Ilość częstotliwości	3	5
Częstotliwości	5, 50, 250 KHz	5, 20, 50, 100, 250 KHz
Raporty końcowe	Standardowy Dzieci	Medyczny Standardowy Dzieci
Zawartość wody (ICW, ECW, TBW)
Zawartość białka
Zawartość ninerałów
Masa tłuszczowa (BFM)
Masa beztłuszczowa (FFM)
Miękka masa beztłuszczowa (SLM)
Masa mięśni szkieletowych (SMM)
Przemiana materii (BMR, TEE)
Wskaźniki: BMI, SMI, FFMI, ASMI
Procent tkanki tłuszczowej (PBF)
Stosunek talia-wzrost (WS/W)
Stosunek talia-biodro (WHR)
Tłuszcz trzewny (cm2)
Poziom tłuszczu trzewnego
Kąt fazowy
Jakość mięśni (siła chwytu)
BIVA
Percentyle tkanki tłuszczowej
Waga całkowita z funkcją TARA
Klasa dokładność wagi (wg OIML)	III	III
Nośność w całym zakresie	300 kg	300 kg
Kolorowy ekran dotykowy	7″ (800×480)	10″ (800×1080)
Komunikaty głosowe (j.polski)
Czas pomiaru	do 45s	do 50s
Przesyłanie danych
Waga własna	12 kg	31 kg
Składana kolumna
Bezpłatne oprogramowanie

Poniżej przedstawiono kilka technicznych aspektów, które powinny pomóc w lepszym zrozumieniu technologii analizy składu ciała za pomocą pomiaru impedancji bioelektrycznej.

Jak działa analiza impedancji bioelektrycznej (BIA)?

Technologia BIA polega na przepuszczeniu przez ludzkie ciało prądu zmiennego między czterema kończynami, aby porównać ze sobą różne właściwości oporu w zależności od częstotliwości sygnału. Opór, który w przypadku prądu zmiennego nazywamy impedancją (Z), można podzielić na dwie składowe:

• Rezystancja (R), która charakteryzuje obwód przewodzący prąd i nie zależy od częstotliwości prądu (jest jednakowa dla prądu zmiennego i stałego). Zmiana wielkości prądu ściśle podąża w takim obwodzie za zmianami napięcia. Rezystancja mocno zależy od ilości wody w organizmie, w szczególności w przestrzeniach międzykomórkowych a także od wielkości tkanki tłuszczowej.
• Reaktancja (Xc), która charakteryzuje obwód o charakterze pojemnościowym. Zmiana wielkości prądu jest w tym przypadku przesunięta w czasie względem zmian napięcia (dokładnie 0 90 stopni). Reaktancja ściśle zależy od częstotliwości prądu oraz właściwości komórek tkankowych (mięśnie, tłuszcz, kości itd.) do gromadzenia ładunków elektrycznych, co wynika z istnienia błon komórkowych, które z elektrycznego punktu widzenia działają jak kondensator. Przy większych częstotliwościach, np. 50 KHz, ruch ładunków elektrycznych (o charakterze drgań, a nie stałego przepływu) odbywa się również wewnątrz komórek, pomimo że błona obejmująca komórki stanowi dla tych ładunków barierę. Reaktancja jest niska dla tkanek zawierających dużo wody i elektrolitów i wysoka dla tkanki tłuszczowej a w szczególności dla kości.

Właśnie proporcje różnych struktur tkankowych w naszym ciele wraz z różną zawartością wody i minerałów decydują o odmiennościach charakterystyki prądowej całego układu przewodzącego, co jest przedmiotem analizy. Okazuje się, że zmierzony zestaw różnych parametrów elektrycznych jest całkiem spory i wystarczający, aby uzyskać wiele ważnych informacji diagnostycznych a analizie podlega przecież prąd przepływający przez różne segmenty ciała. Wzajemne kombinacje pozyskanych w ten sposób danych wraz z innymi danymi, jak wzrost, wiek, płeć czy etniczność, można metodami statystycznymi skorelować w miarę dokładnie z pomiarami struktury składu ciała uzyskanymi metodami obrazowania bazującymi głównie na technice rentgenowskiej. Złotym standardem jest tu przede wszystkim absorpcjometria promieniowania X o dwóch energiach (DEXA), czy tomografia komputerowa (CT). Algorytmy stosowane w analizatorach firmy Charder zostały opracowane przy ścisłej weryfikacji ze strony złotych standardów.

Czym jest kąt fazowy?

Warunkiem przepływu ładunków elektrycznych czyli prądu jest różnica potencjałów czyli napięcie. Im wyższe napięcie, tym większe natężenie prądu, ale niekoniecznie tak jest w przypadku zmiennego napięcia, gdy pojawi się ono np. po obu stronach błony komórkowej czy innej bariery rozdzielającej dwa ośrodki przewodzące wypełnione ładunkami elektrycznymi. Różnica potencjałów doprowadzi do zgromadzenia się po obu stronach błony ładunków elektrycznych o przeciwnej polaryzacji (jonów). Największy ruch (przepływ) tych ładunków będzie jednak nie wtedy, gdy ta różnica potencjałów będzie największa, ale wtedy gdy największa będzie szybkość zmiany napięcia.

Innymi słowy, gdy ośrodek ma charakter wyłącznie pojemnościowy (reaktancja), to jeśli napięcie zmienia się sinusoidalnie, wtedy natężenie osiągnie najwyższą wartość, gdy napięcie na sinusoidzie będzie przechodzić przez zero (najbardziej stromy odcinek). Natomiast, gdy wartość napięcia wypłaszczy się na szczycie sinusoidy, przepływ prądu będzie zerowy, ponieważ zmiana napięcia w tym krótkim momencie czasu jest praktycznie zerowa. Przebieg sinusoidy prądowej jest przesunięty w stosunku do sinusoidy napięciowej dokładnie o 90°.

Ośrodek biologiczny budujący tkanki naszego ciała ma charakter zarówno przewodzący (rezystancyjny) jak i pojemnościowy (reaktancyjny), co oznacza, że sinusoida przebiegu prądowego jest przesunięta względem sinusoidy przebiegu napięcia o pewien kąt pomiędzy 0° a 90°. Przesunięcie to na osi „x” określa się właśnie jako kąt fazowy (przesunięcie fazowe), w skrócie PA (phase angle). Pojęcie kąta fazowego można również wyjaśnić za pomocą wektora impedancji, który jest wyznaczany przez dwie składowe: reaktancję i rezystancję. Kąt fazowy wyznacza nachylenie wektora impedancji, co obrazuje poniższy rysunek, gdzie widać również, jak impedancja zależy od częstotliwości.

Wartość kąta fazowego organizmu zmierzona za pomocą analizatora składu ciała dostarcza bardzo ogólną, ale istotną informację o stanie naszego zdrowia komórkowego. W typowych sytuacjach, waha się od 5° do 7°. Duży kąt fazowy oznacza dobry stan komórkowy naszego organizmu, prawidłową integralność błon komórkowych, ale wraz z wiekiem wielkość kąta fazowego zmniejsza się. Zależy ona również od płci i grupy etnicznej.

Mały kąt fazowy świadczy o gorszym stanie zdrowia komórkowego, co może być wywołane np. osłabionym metabolizmem, niedożywieniem, czy zbytnim wyniszczeniem organizmu. Może też być biomarkerem prognostycznym ważnych chorób. Badania wykazały ponadto, że kąt fazowy posiada wysoką korelację z wyższymi wskaźnikami przeżycia w warunkach interwencji medycznej. Wielkość zmierzonego kąta fazowego jest zatem ważnym wskaźnikiem zdrowia, dzięki czemu stanowi dodatkową wartość diagnostyczną w stosunku do klasycznej analizy składu ciała.

Oba modele MA601 oraz MA801 mierzą kąt fazowy całego ciała dla częstotliwości 50 KHz, a w przypadku modelu MA801 jest on dodatkowo przedstawiany na wykresie, który pozwala ocenić zmierzony kąt fazowy na tle danej populacji.

Czym jest BIVA?

BIVA, czyli wektorowa analiza impedancji bioelektrycznej jest rozszerzeniem analizy kąta fazowego o analizę długości wektora impedancji, dzięki czemu można np. rozróżnić dwa różne stany fizjologiczne, którym odpowiada ten sam kąt fazowy. Uzyskujemy w ten sposób więcej informacji diagnostycznych, ponieważ jednocześnie posiadamy informacje o stopniu nawodnienia oraz o masie komórkowej, czemu odpowiadają 4 obszary (ćwiartki) wykresu. Obliczenia są wykonywane z zastosowaniem tej samej częstotliwości 50 KHz.

Istotą BIVA jest jednak klasyfikacja składu ciała w odniesieniu do populacji referencyjnej z zastosowaniem tzw. elips tolerancji. Każda elipsa jest wykreślona wektorem impedancji składającym się ze składowej rezystancji (R) i reaktancji (Xc) po znormalizowaniu wg wzrostu (H). Wykres posiada trzy takie elipsy odpowiadające odpowiednio 50%, 75% oraz 95% percentylom populacji, co oznacza jaki procent populacji znajduje się wewnątrz każdej elipsy. Jeśli przykładowo obliczona wartość impedancji pacjenta po podzieleniu przez wzrost „wpada” w elipsę 75%, to oznacza to, że w tym obszarze znajduje się 75% populacji (zawężonej do płci, wieku i grupy etnicznej). Wartości poza elipsą 95% są uważane za nieprawidłowe.

Bardzo krótki wektor impedancji oznacza nadmierne nawodnienie organizmu, natomiast bardzo długi wektor impedancji oznacza nadmierne odwodnienie , ale nawet średniej długości wektor impedancji może oznaczać nieprawidłowy stan fizjologiczny, jeśli udział tkanek miękkich jest zbyt wysoki lub zbyt niski.

BIVA znajduje szerokie zastosowanie w diagnostyce i leczeniu wielu chorób skutkujących nieprawidłową gospodarką wodną, w chorobach żywieniowych oraz w medycynie sportowej. W przypadku analizatorów firmy Charder, funkcja ta jest oferowana tylko przez model MA801 i jest wykonywana automatycznie w ramach całego pomiaru a wykres elips tolerancji znajduje się na każdym medycznym raporcie końcowym.

Pomiar wieloczęstotliwościowy

Analizatory Charder wykorzystują kilka częstotliwości prądu w celu uzyskania dokładnych wyników. Wynika to ze zróżnicowanej „czułości” różnych częstotliwości na różne struktury tkankowe. Prądy o niskiej częstotliwości mają tendencję łatwiejszego przechodzenia w przestrzeniach zewnątrzkomórkowych (ECW), natomiast prądy o wyższych częstotliwościach łatwo przechodzą przez błony komórkowe z uwagi na czynnik reaktancyjny (pojemnościowy).

Zastosowanie trzech częstotliwości: 5, 50 i 250 KHz, jest w zupełności wystarczające, aby uzyskać zadowalającą dokładność analizy składu ciała. Zastosowanie 5 częstotliwości 5, 20, 50, 100, 250 KHz, jak w modelu MA801, zapewnia precyzję pomiaru istotną dla najbardziej wymagających procedur diagnostycznych. Stosowanie wyższych częstotliwości powyżej 250 KHz nie wnosi znaczącej poprawy dokładności. Pamiętajmy ponadto, że większa ilość częstotliwości wykorzystywanych podczas pomiaru wydłuża całkowity czas badania pacjenta.

Pozostałe informacje

• Zrozumienie analizy tkanki tłuszczowej
• Wideo: Jak uzyskać bardziej dokładny pomiar składu ciała? (ang.)

MyOnyx jest nowoczesnym rozwiązaniem przeznaczonym dla lekarzy i fizjoterapeutów umożliwiającym precyzyjne monitorowanie i trening mięśni za pomocą metody biofeedback EMG oraz elektrostymulacji, z możliwością dokupienia również modułu do biofeedback’u ciśnieniowego. Znajduje zastosowanie przede wszystkim w terapii nietrzymania moczu, w rehabilitacji po udarze mózgu i w leczeniu wielu innych chorób neurologicznych. Thought Technology jako następca modelu znanego pod nazwą MyoTrack Infinity.

MyOnyx jest urządzeniem przenośnym i prostym w obsłudze, które bez problemu mieści się w dłoni. Może działać zarówno poprzez wbudowany akumulator jak i po podłączeniu do sieci. W zależności od wersji, może działać w trzech konfiguracjach:

1. Tryb autonomiczny – bez zewnętrznej kontroli.
2. Tryb zdalny – pod kontrolą aplikacji MyOnyx Mobile zainstalowanej na dowolnym tablecie z systemem Android.
3. Tryb komputerowy – pod kontrolą programu BioGraph Infinity zainstalowanego na komputerze (lub laptopie).

W trybie autonomicznym, urządzenie pełni jedynie rolę elektrostymulatora oferującego aż 4 kanały stymulacji i trzy rodzaje stymulacji:

• NMES – elektrostymulacja nerwowo-mięśniowa (EMS)
• TENS – elektrostymulacja przeciwbólowa
• MET – elektrostymulacja mikroprądami.

Aby w pełni wykorzystać możliwości urządzenia MyOnyx, tj. biofeedback EMG oraz ETS, należy je podłączyć bezprzewodowo albo do tabletu (tryb zdalny) albo do komputera (tryb komputerowy). W tym wypadku, aparat MyOnyx pełni rolę jednostki wykonawczej, która jest sterowana przez specjalistyczne oprogramowanie zewnętrzne zainstalowane na dowolnym tablecie z systemem Android lub na komputerze z systemem Windows. Do zabiegów biofeedback EMG i ETS można wykorzystywać dwa kanały urządzenia.

Oddzielenie jednostki wykonawczej od oprogramowania (na tablecie lub komputerze) daje dużo większe możliwości w porównaniu z innymi spotykanymi na rynku rozwiązaniami opartymi na pojedynczym urządzeniu, zarówno w zakresie programów treningowych, jak i funkcji analitycznych.

System MyOnyx można nabyć w dwóch wersjach handlowych:

Wersja	Tryb
	Autonomiczny	Zdalny (MyOnyx Mobile)	Komputerowy (Biograph Infinity)
Podstawowa (T9020)
Rozszerzona (T9030)

Wersja podstawowa MyOnyx w wielu wypadkach jest zupełnie wystarczająca, ponieważ instalowana na tablecie aplikacja MyOnyx Mobile posiada naprawdę sporo możliwości. Wersja rozszerzona, która wykorzystuje oprogramowanie BioGraph Infinity z modułem MyOnyx Rehab Suite, posiada jeszcze bardziej zaawansowane funkcje i jest rozwiązaniem dla bardziej wymagających i doświadczonych użytkowników. Program Biograph Infinity nie posiada jedynie trybu elektrostymulacji oraz ETS.

Zamiast zakupu od razu wersji rozszerzonej, można też najpierw nabyć samą wersję podstawową, a następnie po jakimś czasie dokupić program BioGraph Infinity, co sumarycznie będzie tylko nieznacznie droższym rozwiązaniem.

Kolejną zaletą systemu MyOnyx jest możliwość dokupienia (zarówno do wersji podstawowej, jak i rozszerzonej) specjalnego moduł do biofeedbacku ciśnieniowego zaopatrzonego w pneumatyczną sondę dopochwową. O ile sygnał EMG doskonale odzwierciedla aktywność elektryczną mięśni związaną z wysiłkiem wywieranym na układ nerwowo-mięśniowy, tak pomiar ciśnienia w dopochwowej sondzie pneumatycznej pokazuje nam bezpośrednio rzeczywistą siłę mięśni, co może być lepszym wskaźnikiem oceny postępów leczenia. Sygnał EMG pozostaje jednak bardziej precyzyjnym wskaźnikiem niektórych funkcji kontrolnych i pozwala na ocenę spoczynkowego stanu mięśni.

MyOnyx to urządzenie wysokiej jakości, zaprojektowane z myślą o profesjonalistach w dziedzinie fizjoterapii, którzy poszukują niezawodnego rozwiązania z możliwością wykonywania zabiegów w dowolnym miejscu.

Prezentacje i materiały

Poniżej znajduje bogaty materiał filmowy dotyczący systemu MyOnyx (w języku angielskim).

Wprowadzenie do MyOnyx (webinar)

Omówienie możliwości MyOnyx na tle współczesnych technologi detekcji i wizualizacji powierzchniowych sygnałów EMG wykorzystywanych w metodzie Biofeedback.

Instalacja aplikacji MyOnyx Mobile

Podstawowe ekrany aplikacji MyOnyx Mobile

Wykonanie sesji biofeedback EMG

Wykonanie sesji ETS

Elektrostymulacja MyOnyx w trybie autonomicznym

Elektrostymulacja MyOnyx z poziomu aplikacji MyOnyx Mobile

Krótka prezentacja urządzenia MyOnyx oraz aplikacji MyOnyx Mobile przeprowadzona przez fizjoterapeutę.

Biofeedback sEMG w leczeniu chorób układu nerwowo-mięśniowego

Biofeedback z terapii mięśni dna miednicy

Linia profesjonalnych laserów medycznych PHYSIOLASER włoskiej firmy Globus obejmuje zarówno lasery niskoenergetyczne o mocy do 2W, jak i wysokoenergetyczne urządzenia o mocy 6W oraz 12W. Aparaty PHYSIOLASER występuje w dwóch wersjach sprzętowych. Z jednej strony, jako bardzo małe, podręczne i zasilane akumulatorowo aparaty, które bez problemu można utrzymać w dłoni. Z drugiej strony oferowane są urządzenia w wersji PRO, w nieco większej obudowie, odpowiednie do wygodnego umiejscowienia na stoliku, przy zachowaniu możliwości zasilania akumulatorowego.

W zależności od wersji, aparaty mogą współpracować z różnymi głowicami diodowymi na rękojeści. Modele o mniejszej mocy (500 i 1000 mW) wykorzystują mniejszą rękojeść z emisją światła 808 nm i optyką 11mm, natomiast modele o większej mocy mogą występować jeszcze z rękojeścią o emisji 980 lub 1064 nm i z optyką 11 lub 22 mm.

Poniższa tabela przedstawia porównanie trzech najważniejszych modeli laserów PHYSIOLASER firmy Globus.

Physiolaser	1000	6.0	12.0 PRO
Moc szczytowa	1W	6W	12W
Wiązka 808 nm
Wiązka 980 nm	–	opcja	opcja
Wiązka 1064 nm	–	opcja	opcja
Optyka 11 mm (0,95cm2)
Optyka 22 mm (3,8 cm2)	–	opcja
Programy medyczne 808 nm	23	60	74
Programy medyczne 980 nm	–	28	28
Programy urody 808nm	17	–	–
Wymiary	160x99x35		220x170x60
Zasilanie	Sieć + akumulator
Przycisk awaryjny
Funkcja APL
Okulary w komplecie

Model PHYSIOLASER 1000 (moc 1W) jest laserem niskoenergetycznym i w zupełności wystarcza w typowych zabiegach biostymulacyjnych, gdzie priorytetem jest również bezpieczeństwo pacjenta. Jako jedyny z przedstawionych modeli posiada pogramy dedykowane do zastosowań kosmetologicznych. Modele PHYSIOLASER o mocy 6W i 12W zalicza się już do laserów wysokoenergetycznych, które wymagają dużo większego reżimu zachowania bezpieczeństwa, ale afekty terapeutyczne uzyskujemy w tym wypadku szybciej, szczególnie w tkankach położonych głębiej.

Poniższy rysunek obrazuje głębokość oddziaływania poszczególnych modeli dla typowych czasów trwania zabiegu.

Laser PHYSIOLASER są doskonałym rozwiązaniem dla gabinetów fizjoterapii szukających kompaktowego, wydajnego i łatwego w obsłudze urządzenia do laseroterapii, gdzie istotną funkcją jest również możliwość pracy na akumulatorze, np. w domu u pacjenta, czy w klubach sportowych. Wszystkie modele PHYSIOLASER zapewniają odpowiednie warunki bezpieczeństwa wymagane we współczesnej laseroterapii, jak kontrola emitowanej energii oraz specjalny przycisk awaryjny, który może być użyty przez pacjenta w chwili uczucia zagrożenia, aby natychmiast przerwać emisję wiązki laserowej.

Oprócz laserów serii PHYSIOLASER, firma GLOBUS oferuje lasery serii PODCARE, dedykowane do podologii i posiadające moce 2W, 6W lub 12W. Jedyną różnicą pomiędzy obiema seriami jest lista preinstalowanych programów, która w przypadku serii PODCARE obejmuje programy medyczne dostosowane specjalnie do celów podologicznych.

Diatermia TECAR należy do jednych z najbardziej skutecznych metod leczniczych stosowanych nie tylko w fizjoterapii, ale również w kosmetologii, gdzie zaliczana jest do grupy metod zabiegowych określanych jako radiofrekwencja. Metoda ta wykorzystuje częstotliwości radiowe, które z zależności od parametrów aplikowanego prądu i rodzaju elektrod oddziałują na tkanki zarówno powierzchniowe, jak i głębokie. Podstawowym zjawiskiem, z jakim mamy tu do czynienia jest endogenny (wewnętrzny) wzrost temperatury w określanych rodzajach tkanek poddanych zabiegowi, ale dochodzi tu również do szeregu innych ciekawych efektów o charakterze leczniczym.

W dalszej części artykułu, przedstawione zostaną dokładniej różne korzyści wynikające z zastosowania diatermii TECAR w różnych tkankach, a mające zastosowanie w kosmetologii.

Zmarszczki i produkcja kolagenu

Tkanka łączna składa się z dwóch podstawowych białek, kolagenu i elastyny, które mają fundamentalne znaczenie dla utrzymania solidnej i wydajnej struktury tkanki łącznej. W szczególności utrata kolagenu w skórze powoduje zmarszczki, ciemne plamy, utratę właściwego napięcia i połysku. Kolagen jest głównym białkiem strukturalnym naszego organizmu, a także stanowi kamień węgielny ścięgien, chrząstki, kości, naczyń krwionośnych, błon. Podczas naszego życia kolagen jest stale produkowany, ale proces ten spowalnia wraz z wiekiem a także w wyniku narażenia na różne czynniki zewnętrzne (palenie tytoniu, alkohol, zanieczyszczenia, promienie UV, stres …).

Nieodpowiednia struktura kolagenu znajduje odzwierciedlenie w funkcji elastyny, która nadaje elastyczność tkankom.

Kolagen składa się z trzech łańcuchów aminokwasowych owiniętych razem w potrójną helisę i jest wytwarzany przez fibroblasty w skórze właściwej. Celem aplikowania prądu radiofrekwencyjnego jest z jednej strony stymulacja produkcji fibroblastów, a z drugiej strony skurczenie i lepsze ułożenie ostatecznej struktury włókien kolagenowych, co powinno poprawić jędrność i sprężystość skóry.

Zaobserwowano, że wywołany przez częstotliwość radiową lokalny wzrost temperatury powyżej 39°C rozpoczyna zjawisko denaturacji białek włókien kolagenowych oraz ich wiązań wewnątrzcząsteczkowych i międzycząsteczkowych. Prowadzi to do aktywacji fibroblastów i wynikających z tego mechanizmów naprawczych. Wzrost temperatury spowodowany działaniem częstotliwości radiowej prowadzi do zerwania wiązań wewnątrzcząsteczkowych kolagenu, zmiany struktury włóknistej i spowodowania skurczenia się włókien kolagenowych.

Kolagen jest zatem poddawany zabiegowi, który przegrzewa, reorganizuje włókna kolagenowe, aby były krótsze i grubsze. Zjawisko to będzie postrzegane na skórze jako wzrost konsystencji skóry właściwej i jako wzrost napięcia tkanek – efekt „liftingu”.

Wzrost temperatury powoduje również bardzo ciekawe zjawisko: stymulację białek szoku cieplnego. Te specjalne białka wchodzą do gry, gdy dość wysoka temperatura lub wysoki stres mogą uszkodzić komórkę. Ich funkcja biologiczna ma istotne znaczenie ochronne. W rzeczywistości interweniują, aby zagwarantować produkcję nowych wiązań białkowych przywracających trójwymiarową strukturę białek, które po szoku cieplnym przechodziły denaturację. Dlatego regenerują włókna kolagenowe.

Efekt skurczu włókien kolagenowych będący odpowiedzią na urazy termiczne występuje natychmiast po zabiegu TECAR i utrzymuje się nawet w kolejnym tygodniu. Z tego względu nie należy przeprowadzać wielu takich sesji jedna po drugiej, gdyż raczej istnieje ryzyko wystąpienia zjawiska zepsucia, a nie odmłodzenia.

Cellulit i miejscowa otyłość

W przypadku cellulitu tkanka łączna i miejscowy tłuszcz ulegają pewnym zmianom wynikającym ze zmian w krwiobiegu i układzie limfatycznym, co jest wynikiem złożenia serii zdarzeń z udziałem naskórka, skóry właściwej i tkanek podskórnych. Z estetycznego punktu widzenia, cellulit charakteryzuje się modyfikacją powierzchni skóry w postaci zagłębienia i klasycznej skórki pomarańczowej lub struktury materaca.

Tego rodzaju zmiany skórne są indukowane przez stwardnienie tkanki łącznej obecnej w skórze właściwej i/lub tkance podskórnej. Tkanka łączna siateczki skórnej jest połączona z głębszymi pasmami przez beleczki międzypłatkowe, które oddzielają tkankę tłuszczową (przegrody włókniste). W rzeczywistości płaciki tłuszczowe są oddzielone od siebie przez te sieci tkanki łącznej, które również służą do utrzymania ich na miejscu, stabilizując obszar podskórny. Skrócenie tych włóknistych przegród z powodu stwardnienia powoduje gromadzenie się tłuszczu, aby znaleźć przestrzeń, są one zmuszone rozszerzać się w górę, dając skórze pierwsze zagłębienia (patrz zdjęcie).

U mężczyzn przegrody włókniste są ułożone w zupełnie inny sposób niż u kobiet. Podczas gdy te pierwsze są ułożone w krzyżowy sposób, u kobiety są prostopadłe do skóry. Jest to jeden z powodów, dla których cellulit bardziej wpływa na kobiecy świat. Wzrost tłuszczu podskórnego u kobiet może znaleźć ujście tylko w górę, podczas gdy kształt sieci męskiej włóknistej przegrody pozwala tłuszczowi rozszerzyć się w innych kierunkach. Inne badania pokazują również, że płaciki tłuszczowe (przestrzeń ograniczona włóknistą przegrodą) u kobiet są szersze i szersze niż u mężczyzn.

Kolejną wadą urody, która jest często związana z cellulitem, jest zwiotczenie, czyni wiotkość struktur podskórnych, która nadaje skórze stale obwisły i luźny wygląd. Ten stan jest często obecny na pośladkach, w obszarze wewnętrznym kolana, przy tricepsie i we wszystkich tych regionach, w których ciężar tłuszczu i innych struktur podskórnych, w połączeniu z siłą grawitacji, powoduje zmiany w skórze i tworzy wygląd wiotkości.

Za leczenie cellulitu, czy miejscowych złogów tłuszczu za pomocą urządzeń TECAR odpowiada w dużym stopniu efekt lipolizy, który polega na tworzeniu strukturalnego uszkodzenia błon komórkowych tkanki tłuszczowej.

Wg wielu autorów, niższe temperatury (37-38 °C) są lepsze w leczeniu cellulitu, niż wyższe temperatury, ponieważ nie dochodzi wtedy do restrukturyzacji włókien kolagenowych i ich skrócenia, ale po prostu uzyskujemy lepszą rozciągliwość włóknistych przegród. Dzięki temu, napięcie wokół komórek tłuszczowych zmniejsza się, ponieważ znajdując więcej miejsca, nie będą zmuszone do wciskania się w ściany, a widocznym tego efektem będzie spłaszczenie obrzęków skóry.

Korzyści terapii TECAR

Oddziaływanie prądów TECAR na tkanki ludzkie nie ogranicza się wyłącznie do zjawisk o charakterze termalnym. Szczególnie w przypadku częstotliwości z zakresu 448-570 KHz, znaczenia nabierają również zjawiska elektryczne, które wpływają na podstawowe funkcje komórkowe, w tym na kontrolę proliferacji (namnażania) w różnych typach komórek ludzkich, co stymuluje odnowę komórek i w sposób naturalny przyczynia się do odwrócenia oznak starzenia. Ponadto, ważną rolę odgrywają same bodźce mechaniczne wynikające z techniki masażu podczas zabiegu, w szczególności z wykorzystaniem narzędzi powięziowych (IASTM).

Terapia TECAR działa zatem kompleksowo i powoduje różne korzyści fizjologiczne związane z urodą skóry, takie jak:

• tworzenie nowego kolagenu,
• efekt liftingu,
• zmniejszenie miejscowego tłuszczu,
• zmniejszenie obrzęku i zwłóknienia,
• zmniejszenie cellulitu na różnych etapach powstawania,
• wysuszenie i zmniejszenie stanu zapalnego krost na skórze,
• poprawienie wyglądu blizn przerostowych,
• masaż uspokajający.

Skuteczność tego rodzaju zabiegów zależy od klasy stosowanego sprzętu, rodzaju wykorzystywanych elektrod, a także od wiedzy i umiejętności osoby wykonującej zabieg.

Radiofrekwencja i terapia TECAR, to technologia wykorzystująca emisję prądu zmiennego o częstotliwościach (od 400 KHz do 1200 KHz) w celu oddziaływania na ludzkie ciało. Odmienne nazwy dotyczą w istocie tej samej technologii, która jest po prostu różnie nazywana w dwóch głównych dziedzinach zastosowań. I tak, urządzenia do radiofrekwencji są wykorzystywane w kosmetologii i medycynie estetycznej, a urządzenia TECAR w medycynie i rehabilitacji. Samo pojęcie „radiofrekwencja” odnosi się po prostu do częstotliwości radiowych (radio frequency – RF), natomiast TECAR (Transfer Energy Capacitive Resistive) jest skrótem od: Pojemnościowy i Oporowy (Rezystywny) Transfer Energii. Obie metody polegają natomiast na tym samych zjawiskach i można je określić wspólnym mianem, jako diatermia długofalowa.

Różnice pomiędzy wymienionymi grupami urządzeń wynikają też z doboru odmiennych parametrów emitowanego prądu, które są inne w sytuacji, gdy chcemy poprawić wygląd skóry (radiofrekwencja) a jeszcze inne, gdy chcemy wyleczyć jakiś stan chorobowy (TECAR). Dochodzą do tego oczywiście również pewne różnice w sposobie aplikacji energii prądu, co determinuje rodzaj i kształt wykorzystywanych elektrod.

Stosowanie diatermii długofalowej jest często łączone z innymi technikami właściwymi dla danego obszaru zastosowań, aby zwiększyć jeszcze bardziej efektywność całego zabiegu. I tak, radiofrekwencję stosuje się w wielu wypadkach jednocześnie z nakłuwaniem skóry (radiofrekwencja mikroigłowa), co jest zabiegiem inwazyjnym. Natomiast terapia TECAR jest łączona np. z masażem manualnym, szczególnie z wykorzystaniem specjalnych narzędzi (metalowe kształtki) do terapii powięziowej (IASTM – Narzędziowa Terapia Powięziowa), chociaż narzędzia powięziowe doskonale sprawdzają się również w zabiegach kosmetologicznych.

Generalnie, zabiegi nazywane radiofrekwencją, czyli stosowane przeważnie w gabinetach kosmetologicznych, oddziałują głównie na obszarze skóry, gdzie w wielu przypadkach wystarcza zastosowanie rękojeści dwubiegunowej i oporowego (rezystywnego) trybu emisji. Prąd przepływa wówczas tuż pod powierzchnią skóry. Głębokość oddziaływania energii jest nieco większa w modelach wykorzystujących nakłuwanie mikroigłowe.

Natomiast zabiegi nazywane diatermią TECAR, stosowane głównie do celów leczniczych, wykorzystują w swoich podstawowych zastosowaniach rękojeść jednobiegunową oraz odrębną elektrodę bierną w formie metalowej płytki, na której zwykle jest położony pacjent. Taka metoda zabiegowa pozwala na dystrybucję prądu na dużo większych głębokościach, a nawet samo powierzchniowe działanie ma tutaj większą skuteczność. Oprócz trybu oporowego, mamy tu do dyspozycji również tryb pojemnościowy używających elektrod z izolatorem (przepływ prądu odbywa się wówczas w taki sam sposób, jak przez kondensator).

Poniższy rysunek obrazuje różnice oddziaływania diatermii długofalowej, gdy stosowana jest pojedyncza rękojeść dwubiegunowa (typowy zabieg radiofrekwencji) oraz rękojeść jednobiegunowa z oddzielną elektrodą odniesienia (typowy zabieg TECAR).

Presoterapia jest to rodzaj sekwencyjnego masażu uciskowego wykonywanego za pomocą specjalnego mankietu napełnianego powietrzem, który można założyć na nogę, rękę lub brzuch. Głównym celem presoterapii jest intensywny drenaż limfatyczny, który doskonale sprawdza się w leczeniu obrzęków limfatycznych, w chorobach układu krążenia, w profilaktyce zakrzepowo-zatorowej, a także w walce z cellulitem czy w regeneracji sportowej po intensywnym treningu. Zastosowania masażu pneumatycznego są zatem bardzo szerokie.

Urządzenia serii PressCare do presoterapii włoskiej firmy GLOBUS, to wysokiej jakości aparaty, które dzięki niewielkim rozmiarom i łatwej obsłudze doskonale nadają się do stosowania w domu, a także w klubach sportowych. Wykorzystywane są tutaj cztery komory powietrzne, co stanowi absolutne minimum skutecznej presoterapii i jest zupełnie wystarczające w typowych zastosowaniach.

W skład serii wchodzą dwa modele G200M i G300M do zastosowań domowych oraz model G-SPORTS3 do zastosowań sportowych pozwalający na wykonanie zabiegu w terenie, bez konieczności korzystania z sieci zasilającej.

Różnice pomiędzy poszczególnymi modelami przedstawia poniższa tabela.

	G 200M	G 300M	G-SPORTS3
Mode A
Mode B
Mode C
Power Bank

Mode A, B i C, to nazwy programów zabiegowych różniących się kolejnością napełniania i opróżniania poszczególnych komór powietrznych, co obrazuje poniższy rysunek.

Najbardziej popularny i uniwersalny jest program „B”, który został opracowany dla typowych rodzajów zabiegów drenażu limfatycznego. Program „A” ma charakter relaksacyjny i może być stosowany tylko jako program wstępny przed zasadniczym zabiegiem. Program „C” posiada podobne działanie, jak program „B”, ale jest bardziej intensywny, co dla niektórych osób może okazać się mniej komfortowe.

Konfiguracje

Urządzenie PressCare posiadają w obudowie dwa gniazda (kanały) do podłączenia mankietów poprzez 4-żyłowy przewód powietrzny (4 komory). Dzięki temu można korzystać jednocześnie z dwóch mankietów, np. na obu nogach, gdzie każdy mankiet jest napełniany niezależnie.

W niektórych przypadkach można korzystać z trzech mankietów, np. dwa mankiety na nogi plus trzeci na tułów. W takim wypadku należy na jednym kanale zastosować specjalny podwójny przewód powietrzny (rozdzielający) do podłączenia dwóch mankietów na nogi, a mankiet na brzuch należy podłączyć do drugiego kanału.

Cały system do presoterapii PressCare jest zestawem składającym się z agregatu pompującego G200M/G300M/G-SPORTS3 oraz odpowiednich mankietów.

Poniższa tabela pokazuje różne konfiguracje w zależności od rodzaju i ilości mankietów w zestawie wraz z linkami do produktu w sklepie.

Dobór mankietu do presoterapii

Zadaniem mankietu w terapii kompresyjnej jest ucisk na odpowiednie obszary ciała za pomocą komór powietrznych, które napełniane są powietrzem w sposób sekwencyjny, dzięki czemu występuje efekt intensywnego masażu i drenażu limfatycznego. W przypadku mankietu na nogi, mankiet powietrzny powinien być w miarę możliwości dostosowany do wzrostu użytkownika, co obrazuje poniższa tabela.  Podajemy również linki do szczegółowych stron samych mankietów.

U osoby dorosłej najczęściej stosowany jest mankiet o średnim rozmiarze M, który jest odpowiedni osób o wzroście od 175 do 190 cm. Nawet osoby o wzroście 170 cm mogą korzystać z rozmiaru M, jeśli posiadają większy obwód nogi, gdyż im większy rozmiar mankietu, tym jest on również szerszy. Lepiej zastosować nieco za długi mankiet, niż gdyby miało się okazać, że jest on zbyt ciasny. Zaletą 4-komorowych mankietów jest właśnie uniwersalność rozmiarowa.

W szczególnych przypadkach, gdy stopień obrzęku nóg jest znaczny, każdy mankiet można poszerzyć za pomocą specjalnej wstawki rozszerzającej, którą przypina się wzdłuż zamka mankietu. Dla każdego rozmiaru mankietu można dokupić odpowiednie dla niego rozszerzenie. Poniżej podano dokładne rozmiary poszczególnych rozszerzeń wraz z linkami do stron produktu (sprzedawanego jako para).

Mankiet na rękę oraz mankiet na brzuch występuje tylko w jednym uniwersalnym rozmiarze.